حیات در میلیون ها سال پیش
در طول تاریخ اولیه زندگی در دوران پالئوزوئیک، مهره داران وجود نداشتند، بنابراین اقیانوسها پر از بی مهرگان شکارچی و گیاهخوار بود. ازجمله دلهره آورترین این شکارچیان بیمهره، ایوریپتریدس ها بودند؛ آنها رده عظیمی از بند پایان زره پوش با اندام های خاردار و چنگال دار قرار داشتند؛ این موجودات در مدت زمان بسیار طولانی، تقریباً به اندازه 220 میلیون سال به حیات خود در اقیانوس ها ادامه دادند و سپس طی یک انقراض گسترده در دوره پرمین از بین رفتند. در ادامه به بررسی عقرب های باستانی از پیدایش تا انقراض آن ها می پردازیم.
عقرب های باستانی
ایوریپتریدس ها یا به اصطلاح "عقرب های دریایی" یکی از عجیب ترین شکارچیان بی مهره آبزی بودند؛ این جانوران خارق العاده اندازه متغیری داشتند، در حالی که بعضی از آنها به اندازه کف دست انسان بودند، گونه های دیگر می توانستند به اندازه یک انسان بالغ رشد کنند؛ به همین دلیل عقرب های دریایی از بزرگترین بندپایان روی زمین به شمار می رفتند.
تکامل عقرب های باستانی
بیشتر این ایوریپتریدس ها در دریا زندگی میکردند اما با گذشت زمان، تعداد معدودی وارد سیستمهای آب شیرین شدند و ردپای خود را در گل و لای رودخانه به جای گذاشتند؛ اولین فسیلهای ایوریپتریدس یا "عقرب دریا" درسال 1818 از منطقه ای از نیویورک در ایالات متحده کشف شد؛ اسکلت های خارجی محکم این موجودات باعث میشد که فسیلهایشان به شکل سه بعدی و کامل حفظ شود؛ فسیل عقرب های دریایی می تواند درحدود 432 تا 418 میلیون سال، قدمت داشته باشد؛ ساختار سه بعدی فسیلهای عقرب های دریایی، امکان شبیه سازی کامل و دقیق شکل بدن آنها را برای محققین فراهم می کند.
طبقه بندی عقرب های باستانی
رده ایوریپتریدا در ابتدا جز طبقه بندی های مختلفی از جانداران از جمله میگوها قرار داده شدند؛ تا اینکه با گذر زمان و کشف فسیل های بیشتری از این جانوران،در نهایت درسال 1843 مشخص شد كه این موجودات به رده آراكيدها یا مروزی مربوط می باشد؛ رده آراكيدها یا عنکبوتیان از انواع عنکبوت ها و عقربهای امروزی تشکیل شده است.
ایوریپتریدس یکی از انواع گونه های عقرب های باستانی و فراوانترین گونه از این خانواده بود؛ این گونه عقرب دریایی، توزیع گسترده ای در کره زمین داشتند؛ به طوری که در طول دوره سیلورین، ایوریپتریدس ها حتی در دورترین مناطق نیمکره شمالی نیز شایع شدند؛ در دوره سیلورین، نیم کره شمالی شامل بخش‌هایی از اروپا و آمریکای شمالی می شد که در آن زمان به هم متصل بودند و به همراه بسیاری دیگر ازقاره های شمالی، در وسط کره زمین و تقریباً در حوالی خط استوا قرار داشتند.
مشخصات ظاهری عقرب های باستانی
عقرب های باستانی از نظر ظاهری دارای ناحیه قدامی یا سر گسترده و عرض، بدن و دمی کشیده بودند؛ بخش انتهایی بدن عقرب های باستانی نیز مانند عقرب های امروزی تلسون نامیده می شود؛ از نظر علمی، منطقه پیشانی و مناطق متصل به آن در عقرب های باستانی، پروزوما نام گذاری شده است؛ در واقع پروزوما، از شش بخشی تشکیل می شود که برای شکل دادن ناحیه سر و قفسه سینه به هم جوش خورده اند؛ دو چشم مرکب بزرگ عقرب های دریایی بر روی پروزومای آن ها قرار داشته، همچنین در قسمت بالاتر از آن نیز یک جفت اوسلی یا چشم ساده قرار می گرفته است. دهان در قسمت زیرین سر جانور قرار داشته و توسط یك جفت گیره قدرتمند محافظت می شده كه معمولاً به آنها انبرک گفته می شود. انبرک ها تا حدودی شبیه به پنجه خرچنگ یا حتی عقرب های امروزی بوده اند. کاربرد اصلی این اندامهای تخصص یافته، گرفتن و جدا کردن مواد غذایی، قبل از وارد کردن آن ها به دهان بوده است.
انتهای دم عقرب های باستانی مانند عقربهای مدرن، حاوی زهر نبود بلکه باله ای بزرگ در انتهای دمشان داشتند که به حرکت سریع این موجودات در داخل آب کمک می کرده است.
اندامهای دیگر این جانور شامل یک جفت پای بلند، محکم و پدال مانند بود که از آن برای شنا استفاده می کردند؛ در حالی که سایر پاهایشان را به منظور راه رفتن روی بستر کم عمق دریا به هنگام جستجوی لاشه ها و باقی مانده هایی که از آن تغذیه میکردند مورد استفاده قرار می دادند. عقرب های دریایی هم از نظر انتخاب زیستگاه و هم از لحاظ اندازه بسیار متفاوت بودند. اکثر نمونه های معمولی این جانوران، اندازه کوچکی درحدود 20 سانتیمتر داشتند؛ اما طول بزرگترین گونه کشف شده از آن ها، بیش از شش برابر گونه های کوچک بود.
اغلب گونه های عقرب های دریایی، گوشتخوار بودند و می توان گفت این جانوران اولین گروه شکارچیان ساکن در کره زمین را تشکیل می دادند؛ با در نظر گرفتن اندازه بزرگ این جانوران می توان به این حقیقت دست یافت که عقرب های باستانی علاوه بر اینکه اولین عقرب های کره زمین بودند، چگونه لقب اولین درندگان بزرگ جثه جهان را نیز به خود اختصاص داده اند.
انقراض عقرب های دریایی
علیرغم تغییراتی که عقرب های باستانی طی دوره زندگی خود متحمل آن شدند، این جانوران نتوانستند پس از دوره پرمین به حیات خود ادامه دهند؛ دلیل مرگ ناگهانی عقرب های دریایی و سایر جانوران این دوره، انقراض دوره پرمین بود که بدترین واقعه انقراض در طول تاریخ زیستی زمین به حساب می آید؛ در اثر این انقراض بیش از 96 درصد از کل زندگی دریایی در کره زمین نابود شد؛ مطمئناً، عقرب های دریایی نیز قربانی این انقراض بودند که تقریباً 252 میلیون سال پیش در پایان پالئوزوئیک به وقوع پیوست.
انقراض بزرگ دوره پرمین احتمالاً درست مثل انقراض دوره کرتاسه، در اثر زنجیره ای از بلایای طبیعی، ازجمله برخورد شهاب سنگ، ایجاد شده است. یکی دیگر از دلایل احتمالی این انقراض گسترده، ممکن است افزایش میزان فعالیتهای آتشفشانی در سراسر جهان باشد که منطقه آتشفشانی سیبرین ترپز، مرکز اصلی این فوران ها بوده است، این فوران مساحتی باورنکردنی که در حدود 770000 مایل مربع را در بر گرفته بود، از جمله بزرگترین فوران های بازالتی در طول تاریخ پیدایش کره زمین می باشد.
در نتیجه این اتفاقات طبیعی، عقربهای باستانی و سایر بی مهرگان دریایی عصر، دیگر قادر به بقا و ادامه نسل نبودند؛ تریلوبیتها، ناتیلوئیدها یا رتوکسونیک و دیگر موجودات نیز همگی در انقراض، با عقرب های دریایی همراه شدند و بدین ترتیب سلطنت طولانی بی مهرگان غول پیکر دریایی در دوره پرمین به پایان رسید.
سم عقرب کش پیگانیک - خرید کنید