عجایب دنیای عقرب ها

عقرب ها گروهی از جانوران هستند که مانند عنکبوت ها به خانواده بزرگ بندپایان تعلق دارند؛ بدن این جانوران به طرز شگفت انگیزی می درخشد، آن ها بچه زا هستند، می توانند تا ماه ها بدون خوردن غذا زنده بمانند و امواج رادیواکتیو نمی تواند این جانداران را از بین ببرد، این ها و چندین عجایب دیگر در رابطه با زندگی عقرب را با مطالعه این مقاله بدست خواهید آورد.

 

حقایق شگفت در رابطه با دنیای عقرب ها

 

عقرب ها زنده زا هستند

 

برخلاف سایر بندپایان که معمولاً تخم گذار هستند، عقرب ها نوزادان زنده به دنیا می آورند، یعنی زنده زا هستند. برخی از عقرب ها پس از تولد، داخل یک غشا به رشد خود ادامه می دهند، در این وضعیت عقرب ها هم از محتویات نطفه و هم از مادر تغذیه می کنند. گروهی از عقرب ها نیز فاقد این غشاء هستند، غذا را مستقیماً از مادر خود دریافت می کنند (مستقیما از مادرشان تغذیه می شوند).

 

دوران بارداری عقرب ها به گونه آن ها بستگی دارد و ممکن است بین دو تا 18 ماه، به طول بینجامد؛ پس از تولد، عقرب های متولد شده، بر پشت مادر خود قرار می گیرند؛ در واقع نوزادان عقرب تا زمانی که برای اولین بار پوست اندازی کنند. در آنجا تحت محافظت می باشند، پس از اولین پوست اندازی، عقرب ها از مادرشان جدا شده و زندگی مستقل خود را آغاز می کنند.

 

 

عقرب ها عمر طولانی دارند

 

بیشتر بندپایان، نسبت به سایر جانداران، طول عمر نسبتاً کوتاهی دارند؛ چرخه زندگی بسیاری از حشرات، تنها بین چند هفته تا چند ماه کامل شده و پایان می یابد؛ به عنوان مثالی از حشره های با عمر کوتاه می توان شاپره ها را نام برد که تنها یک روز زندگی می کنند؛ ولی عقرب ها در میان سایر بندپایان، بیشترین طول عمر را دارند؛ در حیات وحش، عقرب ها به طور معمول، بین 2 تا 10 سال عمر می کنند اما اگر تحت مراقبت و نگهداری قرار بگیرند می توانند تا 25 سال نیز عمر کنند.

 

عقرب ها موجودات باستانی هستند

 

اگر قادر باشید به 300 میلیون سال پیش برگردید، با عقرب هایی مواجه خواهید شد که به طور قابل ملاحظه ای شبیه به نسل های امروزی خود هستند؛ شواهد فسیلی نشان می دهند که عقرب ها از دوره کربونیفر تاکنون، تقریباً بدون تغییر باقی مانده اند، در حالی که، اجداد اولیه عقرب ها احتمالاً در دریا می زیسته اند و دارای آبشش بوده اند، به نظر می رسد این عقرب های اولیه، 420 میلیون سال پیش در دوره سیلورین، به همراه اولین گروه موجودات، پا به خشکی ها گذاشتند.

 

از عجایب عقرب ها این است که تقریباً تحت هر شرایطی می توانند زنده بمانند

 

400 میلیون سال است که بندپایان درحال زندگی به روی کره زمین هستند؛ عقرب های امروزی، می توانند تا 25 سال عمر کنند و این موضوع، تصادفی نیست زیرا عقرب ها قهرمان حفظ بقا هستند؛ یک عقرب می تواند تمام طول سال را بدون غذا زنده بماند؛ همچنین این جانداران مخوف می توانند تا48 ساعت زیر آب زنده بمانند زیرا مثل خرچنگ های نعل اسبی، شش های کتابی دارند؛ با وجودی که عقرب ها در محیط های نامساعد و خشک زندگی می کنند، احتیاجی به نوشیدن آب ندارند زیرا رطوبت یا آبی که از مواد غذایی کسب می کنند برای زنده ماندنشان کفایت می کند؛ آن ها سرعت متابولیسم بسیار پایینی دارند و در مقایسه با حشرات دیگر، اکسیژن کمتری مصرف می کنند شاید دروغ نباشد اگر بگوییم عقرب ها تقریباً فنا ناپذیرند.

 

عقرب ها تقریباً همه چیز می خورند

 

عقرب ها شکارچیان شب هستند؛ بسیاری از عقرب ها، عنکبوت ها، حشرات، و سایر بندپایان را شکار می کنند؛ اما برخی دیگر، از لارو حشرات و کرم های خاکی تغذیه می کنند. اندازه طعمه عقرب به اندازه جثه این جانور بستگی دارد به طوری که عقرب های بزرگ می توانند طعمه های بزرگتر را شکار کرده و بخورند، به عنوان مثال برخی گونه های عقرب، از جوندگان کوچک و مارمولک ها تغذیه می کنند. اگرچه بسیاری از این بندپایان هر چیزی را که اشتها برانگیز به نظر برسد می خورند، برخی از عقرب ها تنها از طعمه های خاصی تغذیه می کنند.از دیگر عجایب عقرب ها این است که یک عقرب ماده گرسنه در صورتی که منابع غذایی کمیاب باشد، حتی می تواند نوزادان خود را بخورد.

 

 

عقرب ها از خانواده عنکبوتیان هستند

 

عقرب ها بندپایانی هستند که به رده عنکبوتیان تعلق دارند؛ عنکبوتیان، شامل عنکبوت،کنه و جرب، عقرب و سایر موجودات عنکبوت مانندی می شود که درحقیقت عنکبوت نیستند؛ مشابه سایر اعضای خانواده بزرگ عنکبوتیان، عقرب ها هم چهار جفت پا و بدن دو قسمتی دارند که از سینه و بخش شکمی تشکیل یافته است؛ اگرچه عقرب ها شباهت های آناتومیکی با سایر عنکبوتیان دارند، محققانی که تکامل عقرب ها را بررسی می کنند معتقدند که آن ها بیشتر به عنکبوت دروگر هستند.

 

عجایب عقرب ها در جلب توجه جنس مخالف و جفت گیری

 

از دیگر عجایب عقرب ها این است که برای جلب توجه جنس مخالف و جفتگیری روش خارق العاده ای مشابه رقصیدن دارند که راه رفتن دو نفره نامیده می شود. وقتی که نر و ماده با هم تماس پیدا می کنند، رقص آغاز می شود؛ در این حین عقرب نر، پدی پالپ ها یا انبرک های عقرب ماده را می گیرد و از سویی به سوی دیگر قدم میزند. این کار تا زمانی که محل مناسبی برای اسپرماتوفور بیابد ادامه پیدا می کند. وقتی عقرب نر توانست اسپرماتوفور خود را در محل مناسب قرار دهد، عقرب ماده را طوری قرار می دهد که بتواند اسپرم ها را دریافت کند. در حیات وحش، عقرب نر پس از اتمام جفتگیری، به سرعت محل را ترک می کند زیرا در غیر این صورت، عقرب ماده با اشتها جفت خود را خواهد خورد.

 

از مهم ترین عجایب عقرب ها این است که در تاریکی می درخشند

 

به دلایلی که محققان هم هنوز در رابطه با آن ها مطمئن نیستند، عقرب ها زیر نور فرابنفش می درخشند؛ کوتیکول یا پوست عقرب، نور فرابنفش را جذب کرده و به صورت نور مرئی منعکس می کند؛ این پدیده، کار افرادی را که به دنبال عقرب ها می گردند، بسیار راحت تر کرده است؛ زیرا آن ها می توانند با تاباندن نور فرابنفش به زیستگاه عقرب ها، این بندپایان را مانند لامپ هایی در تاریکی روشن کنند و به این شکل عقرب ها را به راحتی بیابند. با استفاده از این خاصیت، عقرب ها که تا چند دهه پیش فقط ششصد گونه از آن ها شناسایی شده بود، اکنون بیش از 2000 نوع شناخته شده دارند.

 

وقتی یک عقرب پوست اندازی می کند کوتیکول یا پوست جدید، در ابتدا نرم است و فاقد ماده فلوئورسنتی است که خاصیت درخشندگی در مجاورت نور فرابنفش را به آن ها می دهد؛ بنابراین عقرب هایی که اخیراً پوست اندازی کرده اند در تاریکی نمی درخشند؛ فسیل های عقرب ها علی رغم اینکه صدها میلیون سال در تخته سنگ ها باقی مانده اند، نیز می توانند خاصیت فلوئورسانس داشته باشند.

 

 

عقرب ها موجوداتی زهرآگین هستند

 

عقرب ها زهر تولید می کنند؛ دم ترسناک آن ها دارای 5 قطعه رو به بالا و خمیده است. قطعه انتهایی دم عقرب تلسون نام دارد و جایی است که زهر در آن تولید می شود. در نوک قطعه آخر دم یعنی تلسون، ساختار تیز سوزن مانندی وجود دارد که در واقع همان نیش عقرب و ساختاری برای تزریق سم به قربانی است. زمان تولید زهر و قدرت زهر تولید شده، بسته به شرایط مختلف توسط عقرب ها کنترل می شود.

 

نیش بیشتر عقرب ها برای انسان، خطرناک و کشنده نیست.

 

قطعاً عقرب ها می توانند نیش بزنند و گزیده شدن توسط یک عقرب اتفاق جالبی نیست، اما حقیقت این است که به جز چند مورد استثناء عقرب ها نمی توانند خطر زیادی برای انسان ها ایجاد کنند. از بین نزدیک به 2000 گونه عقرب شناخته شده در جهان، تنها 25 گونه از آن ها قادر به تولید سمی هستند که بتواند بر روی یک انسان بالغ، اثرات خطرناکی داشته باشد؛ بچه های کوچکتر، در صورت گزیدگی توسط عقرب، در معرض خطر بزرگتری هستند، زیرا آن ها جثه بدنی کوچکتری دارند. خوشبختانه، پادزهر سم عقرب ها به صورت گسترده در مراکز پزشکی در دسترس است، بنابراین مرگ ناشی از زهر عقرب به ندرت اتفاق می افتد.

سم عقرب کش پیگانیک - خرید کنید